De jongen wordt een baby deel 2

De hele tijd dat dit gebeurde, hoorde ik geluiden rondom het huis, maar ik was me niet bewust van wat er gebeurde totdat Cherie de kinderkamer en de deur opendeed en plotseling dit hek van stalen buizen verscheen. Cherie legde uit dat het een veiligheidshek was dat was ontworpen om me te beschermen tegen mezelf pijn te doen en dat mensen ook altijd zouden weten waar ik ben.

Heb je ooit het gevoel dat de wereld op je af komt en je niet kunt stoppen? Dat is wat er nu met mij gebeurde, maar het is een wereld van katoen en satijn. Het is gevuld met mooie dingen, heerlijke babygeuren en liefde, maar nog steeds overweldigend.

Ik probeerde tegen Cherie rond de fopspeen die ze in mijn mond had gestopt te zeggen dat hij hoger was dan ik kon bereiken, en ze zei: 'Natuurlijk is het gek, het zou toch geen veiligheidshekje zijn als je het nu zou kunnen openen? Stop nu met het volwassen gepraat’. ‘Maar ik heb vragen, het is niet zoals ik dacht’, zei Cherie ‘en als je doorgaat met het volwassen gepraat, heb je een zere botty waar je niet aan hebt gedacht. De dingen zullen u echter worden uitgelegd zoals u ze moet weten '.

Toen we van de kinderkamer naar de kop van de trap gingen, kwamen we weer een 'veiligheidspoort' tegen. Deze was mij verteld om te voorkomen dat ik van de trap viel en mezelf bezeerde. Ik vroeg me af hoe ik voorbij de kinderkamer kon komen om hier ooit te komen.

We gingen er alleen doorheen om een andere onder aan de trap tegen te komen en ik dacht bij mezelf: ach, dit is om te voorkomen dat ik de trap opklim, zodat ik naar beneden 'kan' vallen. Ik wist niet hoe correct ik was?

We liepen verder door de lagere gang en ik zag dat er een poort was aangebracht naar de ingang van de keuken/eetkamer en een poort naar de woonkamer.

Ik dacht: hoe heeft dit allemaal in zo'n korte tijd kunnen gebeuren?

In plaats van me mee te nemen naar de woonkeuken vanwaar we vertrokken, droeg Cherie me naar de woonkamer die vrij groot is met een groot open haardvuur. Maar deze had een stalen beschermkap eromheen, ver weg van het vuur zelf, zodat ik niet te dicht bij het vuur zou komen en ver genoeg weg om te voorkomen dat de beschermkap heet genoeg zou worden om me te verbranden. Cherie legde me uit dat het eigenlijk met bouten aan de muur en het hek aan de voorkant was vastgemaakt om schoonmaken mogelijk te maken; het plaatsen van boomstammen enz. was goed afgesloten voor nieuwsgierige pinken zoals de mijne.

Cherie ging in een van de leren stoelen zitten, wiegde me in haar armen en begon me over de poorten te vertellen.

Ze zei: 'Ik kan zien dat je verbaasd bent over hoe ze zo snel werden geplaatst, dus ik zal het je vertellen. De hekken zijn gemaakt en de beugels en sluitingen zijn allemaal vele dagen geleden gemonteerd in afwachting van uw komst, dus het enige dat nodig was, was dat de poorten aan de beugels werden gehangen, wat gebeurde terwijl ik aan het baden was en u aan het verschonen was '.

Ik zei van achter mijn pop: 'Sla me alsjeblieft niet, maar hoe wist mevrouw Engels dat ik het voorstel zou accepteren?'

‘Oké lieverd’ antwoordde Cherie ‘Geen smackies deze keer maar geen volwassen vragen meer. Mevrouw is nu je mama en is een zeer vastberaden dame en krijgt meestal wat ze wil, en toen ze besloot dat ze jou wilde, vrees ik dat je geen keus had; vanaf de dag dat ze voor het eerst over je hoorde en toen ze je zag; jouw lot was bezegeld om haar dochtertje te worden. Nu, genoeg voor nu, je mama zal hier zo zijn, dus wees een braaf klein meisje en geef haar een grote, grote verwelkomende glimlach als ze binnenkomt.

Een beetje over mama:

Ze komt uit een lange lijn van rijke landeigenaren die meer dan 600 jaar oud is.

Helaas was ze enig kind en werd er een enorme last op haar jonge schouders gelegd.

Ze besteedde veel tijd aan het studeren van Landbouw, Landbouw, Tuinbouw, etc, etc. en bedrijfsbeheer; hierdoor bleef er voor haar vrijwel geen of weinig tijd over voor een sociaal leven. Bijgevolg is ze nooit getrouwd en heeft ze zelf geen kinderen gekregen.

Hoewel ze jonger was en haar ouders nog leefden, leek het er niet toe te doen, ze had het veel te druk en had familie.

Toen brak de dag aan waarop een auto-ongeluk haar ouders van haar afpakte en ze alleen was. Dit was de tijd dat ze besefte hoeveel ze het leven had gemist en hoe eenzaam ze zou worden.

Ze besloot dat dit niet zou gebeuren, ze zou een baby krijgen, Hell or High Water. En dus kreeg haar staf de opdracht om naar een kandidaat te zoeken.

Ze begon een kamer in het grote huis te laten ombouwen tot een zeer chique kinderkamer.

Ze ging terug naar de universiteit om kunst en kleermakerij te leren en zo begon haar persoonlijke carrière als ontwerper en naaister van een babymeisje.

Ze nam managers in dienst voor de verschillende boerderijen en Ted was algemeen directeur. Iedereen rapporteerde aan hem en hij rapporteerde aan mama.

Ze hadden ALLEN vertrouwen in haar verlangen en wensen. Niemand maakte ruzie en dacht ‘Ja, een prachtig idee’.

Toen ze klaar was met studeren en vertrouwen had in haar ontwerpen, begon ze een huisnijverheid op te zetten om haar tijd vooral plezierig door te brengen en zich voor te bereiden op haar nieuwe babymeisje. Ze had niet gedacht dat het meer dan een jaar zou duren. Maar het zou ook een lucratief inkomen zijn omdat het erg duur en 'select' is.

Ze zorgde altijd voor haar vaste personeel, aangezien ze een medische regeling voor hen en hun gezinnen had, melk was gratis van de melkveestapel, vlees was erg goedkoop en over het algemeen waren seizoensgroenten gratis. Ze nodigde ze ook regelmatig uit in het grote huis voor sociale gelegenheden, maar ze nodigde ze vooral uit op tweede kerstdag (denkende gezinnen willen samen zijn op eerste kerstdag), nieuwjaarsdag als ze niet weggaan en Pasen (wat een grote parade van jurken, mutsen enz. voor de meisjes en dames (waarvan er vele door mummies zijn gemaakt).

Voor het werkende personeel was het het hele jaar 10% boven het minimumloon plus een jaarlijkse bonus en een gratis kalkoen met Kerstmis samen met een zelfgemaakte (Charlie) kerstpudding en een fles wijn.

Elke zomer had mummie ook een enorme bar-bq waar iedereen naar toe kon gaan.

Dus al haar medewerkers zijn erg loyaal aan haar.

Je denkt misschien 'God, wat een extra last voor arme Cherie en Charlie met al het extra werk', maar NEE, mama huurde externe chef-koks en personeel in om binnen te komen zodat Cherie en Charlie ook een gelukkige tijd hadden.

Ze had een hoge dunk van haar personeel en zorgde voor hen. Ze vertrouwde hen niet alleen hun werk toe, maar ook het personeel waarvoor ze verantwoordelijk waren. Ze had alleen voortgangsrapporten en dagelijkse grootboeken om dagelijks mee om te gaan toen Ted arriveerde.

Toen ze bemiddelde over het vinden van een ‘vast’ babymeisje, was Ted een beetje in de war. Maar mama legde uit dat ze een klein persoon had gevonden, ze kon haar dochtertje maken.

Betreed het podium links. Ik kwam langs, niet klein maar klein, klein. Ik was perfect en toen mama erover hoorde en me zag, zei ze tegen Ted: 'Ze is van mij'.

Dat is het moment waarop de wielen begonnen te draaien en mijn toekomst/lot werd bepaald en mijn lot bezegeld.

Hoofdstuk 6

Het was minder dan vijf minuten nadat Cherie me naar de lounge had gebracht toen mevrouw Inglish (mama) de kamer binnenkwam met een babyfles vol melk.

Ik keek Cherie aan en zei: ‘Ik wil niet uit een babyfles drinken’ waarvoor ik een harde klap op het blote deel van mijn dij kreeg. Dit prikte echt en kocht een traantje in mijn ogen en de reactie van Cherie 'Je zult erg honger krijgen als je het niet neemt'.

Mama ging toen zitten en zei: 'is mijn kleine baby stout?' Waarop Cherie antwoordde: 'Ik heb haar herhaaldelijk verteld over het gebruik van volwassen praat, dus er was een kleine herinnering nodig', waarna ze me doorgaf aan mama.

‘Kom lieverd, ik zal je je mooie fles geven’. ‘Daar had ze het over’, antwoordde Cherie, ‘ze zei dat ze geen flesvoeding wilde’. Mama keek op me neer en zei tegen me: 'Alle kleine baby's moeten hun flesvoeding hebben schat en aangezien je mama's kleine baby bent, heb je nu je fles als je wordt verteld'. Daarmee zette ze de speen aan mijn lippen en ik accepteerde hem met tegenzin. Deze melk smaakte anders dan de melk die ik eerder in mijn Sippy-beker had met honing erin, maar toen had mama deze flesvoeding genoemd.

Terwijl ik werd gevoed, vertelde mama aan Cherie dat de dokter me over ongeveer twee uur zou komen opzoeken en daarna wilde ze me in bed leggen, omdat de ochtend behoorlijk stressvol voor me zou zijn en ze me in bed moest krijgen een goede routine. Ze wees er ook op dat als Cherie lawaaierig huishoudelijk werk had, zoals stofzuigen, dit voor mijn slaaptijd moest doen.

Nadat mijn moeder me op haar schouder had gelegd, wreef en klopte ze zachtjes op mijn rug terwijl ze me opwindde en zelfs een klein druppeltje formule kwam terug op de handdoek die ze over haar schouder had gelegd.

Toen dat klaar was keek ze me aan en zei 'goed lieverd, mama heeft van alles te doen, dus je kunt in je box gaan tot de dokter komt'. Ik werd vervolgens naar de box gedragen en in de box geplaatst, die zelfs als ik stond niet bij de bovenrail kon komen. Er was echter veel babyspeelgoed voor mij om mee te spelen en mama zette de televisie en de dvd-speler aan. De schijf die ze erin stopte was een verzameling babyprogramma's zoals Postman Pat, Teletubbies, Trumpton, Camberwick Green en vele anderen.

Het voelde heel vreemd om nu achter de tralies te zitten, maar de vloer was een dikke gewatteerde matras en voor het eerst voelde ik echt mijn kleine slofjes en het gevoel is zo anders dan schoenen, ze zijn zacht en je voelt alles wat je voet aanraakt.

Vanwege de toestand van mijn handen had mama me wat wanten omgedaan die in de handpalmen waren opgevuld zodat ik met mijn speelgoed kon spelen. De vulling en de pijn maakten het echter moeilijk om met het kleinere speelgoed te spelen, dus nam ik genoegen met een zacht roze konijn om te knuffelen en naar de programma's op de televisie te kijken.

Het is verbazingwekkend hoe snel twee uur voorbijgaan, want in een mum van tijd werd er op de deur geklopt en kwam er een dame binnen met een zwarte tas.

'Hallo Mary' riep mama en de dame die de tas droeg antwoordde 'Hallo Carol, heb je kleine meid dan'. ‘Oh ja, kom maar kijken’ antwoordde mama.

Ze kwamen de lounge binnen en de dokter keek mama aan en zei: 'Ik wist niet dat je zwanger was, dat MOET een baby zijn'.

Mama lachte goed en zei 'schattig is ze niet?', en de dokter antwoordde 'schattig is niet het woord, ze is schattig'.

Mama belde toen Cherie en zei: 'Cherie schat, de dokter en ik brengen Terri naar de crèche, hou alsjeblieft een oogje in het zeil'. Daarmee pakte mama me op en droeg me naar de kinderkamer.

Ik was extreem nerveus en begon een beetje te huilen, maar werd snel gekalmeerd door mama en mijn pop.

Mama begon toen al mijn kleren uit te trekken zodat de dokter me kon onderzoeken.

Nadat ze me overal had aangespoord, geprikt en getikt, zei ze dat ik gezond genoeg leek, maar dat mijn spieren erg gespannen en hard waren, dus schreef ze me een ontspannend middel voor. Toen ik naar mijn geslachtsdelen keek, vertelde mama dat ik ernstig onderontwikkeld was en nog niet eens de puberteit had bereikt, wat erop wees dat er geen testikels zichtbaar waren. De dokter zei ‘ze moeten nog strak van binnen zitten’.

Mama antwoordde ‘dat zou de verklaring zijn voor dat lieve stemmetje dat ze dan heeft’. De dokter was het daarmee eens. Mama zei toen: ‘Is er een manier waarop we dat kunnen voorkomen, zodat ze haar kleine stem behoudt?’ De dokter antwoordde: ‘We kunnen haar anti-androgenen geven om alle testosteron te blokkeren en als we haar dan lage doses oestrogeen geven, zal dat stoppen elke ontwikkeling daar plus geeft haar huid een zachtere, meer vrouwelijke look en feel, maar een dosis die laag genoeg is om te voorkomen dat er rondborstige substanties groeien '. Dit kocht een lach van beiden.

Toen vroeg ze aan mama ‘weet je wanneer ze voor het laatst gepoept heeft?’ antwoordde mama ‘niet in de afgelopen zesendertig uur zoals ik weet’. 'Oké' was het antwoord van de dokter terwijl ze weer naar haar tas liep, deze keer haalde ze eruit wat eruitzag als twee torpedovormige tabletten die ze vervolgens, nadat ze wat latexhandschoenen had aangetrokken en mijn enkels in één hand had genomen, ze in de lucht had geheven en mijn billen blootleggen, waardoor ze ze in mijn billen kan laten glijden. Ze zei toen tegen mama dat ze over ongeveer twee uur klaar moest zijn voor een luiervuller en ze moesten allebei nog een beetje grinniken.

Mama was redelijk ontwikkeld over de hormoonbehandeling en zei: ‘wanneer kunnen we beginnen?’ ‘Breng haar vanmiddag rond 3 uur naar mijn praktijk, dan kan ik haar tegelijkertijd haar babyvaccinaties geven. Ik zal je ook een recept geven voor al het andere dat je nodig hebt. Laten we nu eens naar deze handen kijken.

Toen ze mijn handpalm naar boven speelde, keek ze en zei: 'My, my, hoe heeft ze het in vredesnaam veranderd met dit soort handen. Ze zijn verschrikkelijk’. Mama vertelde haar dat het op een bouwplaats was gebeurd en voordat ze luisterden was ook bollenuitslag opgelaaid, dus ik was niet meer in de bollenschuur.

De dokter keek mama alleen maar aan en zei 'dit lieve kleine ding was nooit bedoeld om onbeschermd in de wereld van volwassenen te leven, veel te klein'. De dokters gingen terug naar haar tas en haalden er een bakje crème uit, wat pluisjes en verband.

Ze keek me aan en zei 'dit zal een paar minuten pijn doen lieverd, maar het bevat wel plaatselijke verdoving die de pijn zal verzachten'.

Daarmee begon ze de crème over mijn handen te smeren, maar vooral in de handpalm en vulde ze de scheuren in mijn huid op, en ja, het deed pijn en maakte me aan het huilen. Toen de crème eenmaal op was, stopte ze voorzichtig mijn duimen in mijn handpalmen, plaatste een dikke pluk pluisjes over het hele gebied en verbond ze en liet mama zien hoe ze de uiteinden van het verband moest vouwen zodat de vingeruiteinden bedekt waren, en vertelde mama ook dat dit moest elke dag gedaan worden. Natuurlijk waren mijn handen nu volkomen nutteloos, maar voor het eerst in lange tijd werden ze genezen.

De pijn van de crème verdween, zoals de dokter zei, vrij snel en ik kwam weer tot rust.

Toen de dokter klaar was, wilde mama Cherie bellen om me aan te kleden, maar toen ze zich naar de deur omdraaide, stond Cherie er al met een bezorgde blik op haar gezicht en zei: 'Ik hoorde haar huilen en maakte me zorgen'. Mama zei net 'het was de crème op mijn handen, maar aangezien je hier bent, lieverd, wil je haar nu aankleden? Ik denk dat het kleine witte jurkje met de roze rand een mooie eerste voor haar zou zijn, haar kleine Angel-jasje met bijpassende slofjes, muts en wanten. Neem ook haar harnas mee, schat, want ze zal een tijdje in haar kinderwagen slapen. We moeten haar laten kennismaken met AL haar mooie dingen, Oh en ervoor zorgen dat haar luiers goed worden ingestopt, dingen zullen binnenkort gebeuren '. Dit zorgde voor een beetje gegrinnik van iedereen.

Al met al was de dokter ongeveer een uur bij me en ik voelde me moe; maar een kinderwagen!!

Eenmaal beneden hadden de dokter en mama een privégesprek. De dokter merkte op dat ik een luier had gevouwen als een soaker en een gevouwen vliegerstijl. ‘Wat ik zou doen’, ging ze verder ‘zou zijn om de soaker en twee vliegergevouwen exemplaren op haar te zetten’. Door het uit te leggen, bespaart u op veranderingen, maar ook op het uit elkaar houden van de benen, waardoor die kleine baby-look wordt versterkt. Mama vond dit een heel goed idee en belde Cherie om precies dat te doen.

'Maar', zei de dokter, 'ik zal een laxeermiddel voorschrijven om haar buik en darmen schoon te maken, dus ik stel voor dat je haar de komende twee dagen in dikke wegwerpverpakkingen houdt, want je zult er nogal wat gebruiken'.

‘Waarom een laxeermiddel?’ vroeg mama. ‘Simpel’ antwoordt de dokter, ‘ontlucht haar buikje, geef haar daarna alleen babyvoeding en flesvoeding en wat krijg je dan? Zeer lopende poep kan ze niet binnenhouden en zal haar luiers moeten gebruiken, een beetje meer baby-achtig.

‘Ik zal er vanmiddag wat halen als we bij je zijn geweest’. antwoordde mama lachend.

'Je zou een middelgrote tot grote babymaat ideaal moeten vinden. Je bent een geluksvogel; Ik weet dat je al haar jurken, petticoats enz. gaat maken, maar de meeste van haar behoeften kun je uit de kast halen in elke babywinkel, ze is zo klein '.

Mama antwoordde: ‘Het helpt wel als het gaat om luiers en slipjes; ook haar kinderwagen is maar een luxe babywagen, dus dat is normaal, net als haar bedje. Ook hoop ik dat haar nieuwe wieg ergens vandaag aankomt, zodat ik haar naast me kan hebben als ze slechte nachten heeft.

'Ik zie dat deze kleine verwend zal worden met iets gemeens', antwoordde de dokter.

‘Ik heb lang, lang gewacht op haar komst en ze krijgt alleen het beste; en, zoals je al zei, het was nooit de bedoeling dat ze alleen zou leven in de GROTE wereld. Mijn baby gelukkig houden betekent ook dat ze gelukkig zal zijn en wil blijven '.

De dokter keek en zei: 'Je bent een slimme Carol, maar ik denk dat je kleine meid het beter krijgt'.

Ze lachten en de dokter ging weg.

Op dat moment kwam Cherie de kamer binnen met mij in haar armen.

Een klein hoestje van Cherie trok mama's aandacht, dus draaide ze zich om naar de deuropening en zag me.

Oh mijn 'zei ze. ‘Ohhh lieverd, je ziet er zo mooi uit’, kijkend naar Cherie zei ze ‘en Dr. Stone (Mary) had helemaal gelijk over die extra luier. Het maakt haar look absoluut schattig’.

Terwijl ze naar me toe liep, stak mama haar armen uit en zei: 'Kom naar mama schat, laat me naar je kijken', en vroeg Cherie of ze zich het harnas herinnerde en of ze een fles voor me wilde halen.

Cherie gaf het harnas aan mama, die vervolgens ging zitten en nadat ze mijn Angel-jas had uitgetrokken, plaatste ze het op mij en zat naar me te kijken en haar kleine dochtertje in zich op te nemen.

Even later kwam Cherie terug met een flesje flesvoeding.

Nadat ze me had gewiegd en gevoed, stond mijn flessenmama op en zei tegen me 'tijd voor jou om je mooie nieuwe kinderwagenliefje te zien'. Lopend naar een grote erker draaide ze me om zodat ik met mijn gezicht naar ‘mijn’ nieuwe kinderwagen keek. Het is wit met een smal roze contourontwerp gemaakt door Silver Cross Coachworks. Het zag er prachtig uit maar deze was natuurlijk voor mij bedoeld.

Ze nam me mee en legde me erin en ontdekte dat er voldoende ruimte voor me was. Ze klikte toen de clips in de kinderwagen aan mijn harnas, bedekte me met een wit met roze satijnen babydekentje. Ze stopte mijn fopspeen terug in mijn mond en tilde vervolgens de kap van mijn kinderwagen op; doe het schort er helemaal op zodat het ook halverwege de kap zit en zo de lichtinval vermindert.

Vervolgens begon ze me zachtjes te wiegen en neuriede ze een slaapliedje.

Kijkend naar de binnenkant van ‘mijn’ kinderwagenkap probeerde ik mijn situatie opnieuw te beoordelen en mijn omgeving in me op te nemen; maar binnen de kortste keren viel ik diep in slaap. Ik viel steeds dieper in mijn nieuwe wereld.

Ik weet niet hoe lang ik heb geslapen, ik weet alleen dat ik werd gewekt door hevig gerommel in mijn buik en darmen. Het volgende dat ik wist, was dat er een enorme (voor mij) gasontlading was en dat ik mijn luiers aan het vullen was.

De zetpillen hadden besloten te werken en dwongen me mijn darmen te legen.

Ik voelde me hierdoor totaal beschaamd en begon te huilen en in de twee minuten die mama nodig had om bij me te komen, had ik nog twee explosies gehad. Mijn luiers waren goed gevuld.

Mama voelde me totaal ellendig en tilde me uit mijn kinderwagen en probeerde me te kalmeren en het enige wat ik kon snikken was: 'Ik heb geknoeid'. Mama zei ‘dat is goed lieverd, ALLE baby’s doen dat en daarom draag jij luiers’.

Ik wilde meer zeggen, maar mama duwde mijn fopspeen gewoon volledig in mijn mond en deed me zwijgen om me te kalmeren.

Maar ze vertelde me nogmaals dat ik GEEN volwassen praat meer moest gebruiken. Ze vertelde me dat ze wist en begreep dat ik veel opnieuw moest leren en veel moest afleren om te doen en een levende baby zal me helpen. Ze vertelde me ook dat ze kon begrijpen hoe ik me voelde over het weer gebruiken van luiers, maar ze zei dat het over een paar dagen allemaal normaal voor me zou zijn en dat ik haar gewoon zou vertrouwen.

Terwijl ze dit deed, droeg ze me naar de kinderkamer waar ze mijn kleren uittrok, mijn erg vuile luiers uitdeed en me waste; doe me dan schone luiers aan.

Toen ze me opnieuw aankleedde, trok ze me deze keer een witte babymaillot aan en zei dat het tijd was om me klaar te maken om naar Dr. Mary te gaan en ze wilde dat ik me warm inpakte voor de reis.

Ook had ik deze keer in plaats van een Angel-jas een volledige Matinee-jas aan, samen met slofjes en muts.

De jurk die ik droeg was de witte met roze bies en als aanvulling daarop waren mijn laarsjes, wanten, matineejas en muts allemaal roze met witte linten en bies.

Toen ik eenmaal volledig aangekleed was, haalde mama een babytuigje van wit leer tevoorschijn (het lijkt erop dat ik uit verschillende kleuren kan kiezen om bij outfits te passen) dat ze om me heen vastmaakte.

Terwijl ze me naar beneden droeg en door de 'veiligheidspoortjes' ging waarvan ik wist dat ik ze nooit zonder hulp zou kunnen passeren, droeg ze me naar de keuken en zei tegen Charlie: 'Is de reiswieg in de auto?'

Hij antwoordde: 'Ja mevrouw, volledig geïnstalleerd en de wielen zitten in de kofferbak en ik heb de motor enkele ogenblikken geleden voor u gestart, zodat de auto warm is'.

Mama bedankte Charlie en droeg me toen naar de auto en legde me in de reiswieg. Nadat ze mijn harnas aan de ingebouwde clips had vastgemaakt, legde ze een babydekentje over me heen en stopte het erin zodat ik warm zou blijven.

Nadat ze zich ervan had vergewist dat ik veilig en warm was, ging ze terug naar huis om haar eigen hoed, jas en tas te halen. Waarna ze naar de stad reed en rondkeek om zo dicht mogelijk bij de Dr Surgery te parkeren. Het bleek eigenlijk ongeveer een halve mijl verderop te zijn.

Vervolgens nam ze het frame van de reiswieg uit de bagageruimte en opende het, klaar om het bedje te accepteren.

Bij het openen van de achterdeur van de auto keek ze naar het weer, toen naar mij en besloot dat er een tweede deken nodig was. Ook deed ze de motorkap omhoog en deed het schort aan voordat ze me uit de auto haalde. Toen ze mijn bed eenmaal in het frame had vastgemaakt, deed ze de weerbestendige hoes erop om de wind tegen te houden en het begon zachtjes te regenen om bij mij te komen.

Gelukkig was ik beschermd en controleerde ze of haar eigen hoed en jas allemaal correct waren. Ze maakte de rem van de reiswieg los en we gingen naar de dokter Chirurgie.

Dit was een vreemde ervaring voor mij, aangezien ik nog nooit in mijn bewuste leven ooit zo was gereden. Binnen enkele minuten maakte de zachte wiegende beweging van het bed op de vering me weer slaperig en verdwenen al mijn angsten.

Toen we eenmaal bij de operatiekamer waren, zag mama de receptioniste en ze zei tegen mama: 'Oh ja, Dr. Stone zei dat je meteen naar binnen moest gaan'.

Voordat ze naar de operatiekamer van Dr. Stone ging, nam mama de hoezen van mijn reiswieg en liet de kap vallen zodat de receptioniste me kon zien, waarop de receptioniste gewoon zei: 'Oh jee, wat een mooi klein meisje'. Dat heeft mijn ego echt een boost gegeven.

Eenmaal in de dokterspraktijk werd ik uit mijn reiswieg gehaald en op een gevoerde tafel getild, vergelijkbaar met mijn commode, maar groter en niet zo mooi.

Mama deed mijn harnas en matineejas uit en vroeg de dokter of ze verder moest gaan.

Dr. Stone antwoordde 'nee, voorlopig alleen injecties, maar ik zou graag willen dat haar panty omlaag gaat als er twee injecties in de dij gaan'.

Dr. Stone ging toen naar een andere tafel en pakte een schaal waarop vijf injectiespuiten lagen.

Een beetje bezorgd kijkend zei mama ‘die allemaal op één dag’.

Dr. Stone antwoordde: 'Ja, maar het zijn maar eens inentingen'. Ze legde toen uit dat de ene het drievoudige MMR-vaccin is, de andere voor kinkhoest en de derde voor polio en dat er over drie weken een booster nodig zou zijn. De vierde en vijfde die ze uitlegde, waren de boosters voor anti-androgenen en oestrogeen.

De eerste drie gingen in mijn bovenarmen en deden pijn waardoor ik begon te huilen, maar toen gingen de laatste twee in mijn dij en ze prikten echt en kochten een stortvloed aan tranen van me.

Mama kleedde me snel weer aan en wiegde me in haar armen om me te troosten.

Dr. Stone vroeg toen of de zetpillen hadden gewerkt, waarop mama grinnikte en zei: 'Hebben ze dat ooit gedaan, arme schat moet nu helemaal leeg zijn'. Dr. Stone antwoordde: 'Als ze dat niet hebben, zullen de purgeermiddelen dat wel doen'.

De dokter overhandigde mama vervolgens een recept met uitleg over de tabletten. Deze zei ze dat het een spierverslapper is om van haar spanning af te komen en haar te helpen ontspannen, maar het zal het lopen beïnvloeden en haar de controle over de darmen en blaas doen verliezen. Dit is de tabletvorm van de Anti-Androgeen en deze haar hormoontabletten. Plet ze gewoon en voeg ze toe aan haar formule. Ten slotte gaf ze mama twee sachets met de mededeling dat dit de laxeermiddelen zijn, geef ze eerst en daarna alleen water en misschien heldere / gezeefde soep tijdens de lunch. Ook legde ze mama uit dat de speciale crème voor mijn handen op het recept stond, net als de pads en het verband. Ook adviseerde ze mama om een antibacteriële zeep te halen om mijn handen in te wassen.

Dus nadat ik me weer in mijn reiswieg had gelegd en gewapend met een lange boodschappenlijst, verlieten we de praktijk en gingen op weg naar de stad en de plaatselijke Toots the Chemist.

Onderweg ontmoette mama een aantal van haar vrienden en natuurlijk werd ik aan hen voorgesteld, waarna ze mama vertelden wat een lief meisje.

Ik besefte al snel dat hoe meer mensen mama me liet zien, hoe moeilijker het voor me zou zijn om ooit terug te keren naar een bijna normaal leven. Ik was een babymeisje voor iedereen die mama me liet zien.

Binnenkort komt deel 3 eraan

Nursery Holiday Stay

Book nu

Wij zijn 24/7/365 dagen per jaar geopend. We hebben geen limiet aan hoe lang je kunt blijven, maar op dit moment totdat we het nieuwe huis hebben voltooid. We kunnen niet minder dan 5 dagen accommoderen vanwege bewegende apparatuur, het opzetten van de kinderkamer etc.

Pretty bABy Dress

Køb nu

Waarom laat u tijdens uw verblijf in de kinderkamer niet wat schattige babykleertjes op maat maken? Mama is een bekwame naaister. We nemen ook bestellingen aan voor op maat gemaakte babykleding.