The Boy becomes a bABy part 3

Mama miste dit ook niet en al snel begon ze een plan in haar hoofd te formuleren.

Ze besloot dat hoe meer mensen aan mij werden voorgesteld als haar dochtertje, hoe moeilijker het voor mij zou worden om terug te keren naar mijn oude leven. Ook als de grootste landeigenaar in de regio was ze een vooraanstaand persoon in de gemeenschap en kende ze veel mensen op hoge posten. Ze wist ook dat toen ik eenmaal aan deze mensen was voorgesteld, mijn toekomst was bezegeld.

Als prominent lid van de gemeenschap maakte ze plannen voor mij om de topmensen en hun families te ontmoeten.

Ze besloot omdat ze de korpschef en zijn familie kende, evenals verschillende hoge politieagenten en hun families; alle lokale magistraten samen met hun families en vele andere senior leden van de gemeenteraden en de lokale handelsgilde, ik zou aan ze allemaal worden voorgesteld. Ook zonder dat de meesten in het gebied het wisten, was mummie de hoofdmetselaar van de regionale vrijmetselaarsloge.

Dit alles besloot ze genoeg te zijn om haar kleine baby te beschermen, mocht ik ooit afdwalen of verdwalen. Ze was vastbesloten dat iedereen me zou kennen en als ik ooit zwervend zou worden aangetroffen, wist ze dat ik aan haar zou worden teruggegeven. Maar met alle ‘veiligheid’ die thuis was geïnstalleerd, kon dat nooit gebeuren.

Ze besloot daar en toen was het tijd om mijn debuut te regelen.

Uiteindelijk kwamen we aan bij Scoots waarop mama regelrecht naar de apotheek ging om het recept te halen en de apotheker vroeg of het goed zou zijn om me bij de toonbank achter te laten terwijl ze nog wat andere boodschappen deed. De apotheker antwoordde: ‘Natuurlijk houden we mevrouw Engels voor u in de gaten’. Mama vouwde het schort naar achteren, deed de kap van mijn reiswieg omlaag zodat ik om me heen kon kijken, maar vooral om beter gezien te worden. Toen dat klaar was ging mama boodschappen doen.

Toen ze terugkwam, zaten er verschillende oudere dames rond mijn reiswieg te koeren en boven me te hangen.

Mama ging naar de balie om het recept te halen en haar boodschappen te betalen. Toen de apotheker arriveerde, keek ze naar mama en zei: "Zeer kleine publiekstrekker, nietwaar?" Mama antwoordde: "Ik denk dat alle baby's dat zijn", maar inwendig glimlachte ze omdat het meer blootstelling was en ze wist dat ik bang zou zijn om zo te spreken. de banden werden steeds sterker.

Het bleek dat mama twee pakken dikke wegwerpluiers had gekocht, een aankleedkussen, nog vier blikken formule, meer zink- en ricinusoliecrème, meer babypoeder en twee grote roze flessen babylotion.

Met alles betaald en veilig opgeborgen in de plank onder mijn bed maakte ze zich klaar om te vertrekken.

Buiten was de regen nu erg hevig geworden en mama moest zich zo hard mogelijk haasten, want haar jas was alleen bedoeld om regenbestendig te zijn en ze moest nog steeds naar de groenteboer om de groenten te bestellen die de chef wilde bezorgen.

Tegen de tijd dat we terugkwamen in de auto was mama drijfnat en haastte ze zich om mij eerst naar binnen te krijgen, daarna de boodschappen en wielen en ten slotte zijzelf.

Inmiddels was de regen bijna hevig en in plaats van slechts twintig minuten nodig te hebben om thuis te komen, duurde het deze keer bijna veertig.

Mama was niet alleen nat maar behoorlijk uitgeput tegen de tijd dat we thuiskwamen en de auto zo dicht mogelijk bij de huisdeur parkeerden.

Toen ze op het punt stond uit de auto te stappen, opende Cherie de huisdeur terwijl ze een regenjas met capuchon droeg, maar ook een paraplu bij zich had om mama te beschermen. Cherie volgde Charlie die mama riep om naar binnen te gaan omdat ze mij en de boodschappen in huis zouden dragen.

Toen alles binnen was, hielp Cherie mama haar doorweekte jas uit te trekken en op een kleerhanger te hangen en boven een radiator in de wasruimte te drogen te hangen.

Toen ze terugkwam, vroeg mama Cherie of ze een fles voor me wilde maken zodat mama me kon voeden.

Cherie antwoordde: ‘Mevrouw, ik denk dat het verstandiger zou zijn als u Terri bij mij achterlaat en uzelf uit uw natte kleren trekt en een mooie jurk aantrekt.

warm bad'. Mama bedankte Cherie en deed precies dat.

In de tussentijd had Charlie mijn fles klaargemaakt en er een klein beetje honing aan toegevoegd met de woorden 'het kan mijn laatste fles voor twee dagen zijn'. Cherie antwoordde 'arme schat, ik weet niets over onze kleine Terri hier, maar zelfs ik kijk niet uit naar de komende twee dagen'. Charlie was het daarmee eens.

Cherie ging toen zitten en nam de fles van Charlie aan en begon me te voeden.

Ondertussen had mama haar natte kleren uitgetrokken en lag ze in een lekker warm geparfumeerd bad te genieten van de dag.

Nadat ze zich had gewassen en aangekleed keerde ze terug naar de keuken waar Charlie haar vertelde dat er een groot pakket was aangekomen terwijl ze weg was en dat er een lekkere warme kop thee voor haar was.

‘Dat, hopelijk is het Teresa’s wiegje’.

Zowel Cherie als Charlie keken mama verbaasd aan. ‘Teresa mevrouw’ zei Cheri. ‘Ja schat, de juiste versie van Terri en zo lief als mijn kleine baby is’. ‘Weet zij het?’ vroeg Charlie. ‘Nog niet’ antwoordde mama. ‘Wanneer leert ze het?’ vroeg Cherie. 'Als ze gedoopt is, zie je dat ik er tijdens mijn onderzoek achter kwam dat mijn kleine baby nooit gedoopt is en ik ben van plan dat te corrigeren'.

‘Oh wauw!’ antwoordden de andere twee in harmonie.

Toen ze klaar was met haar thee, ging mama het pakje openen dat was aangekomen en ja hoor, het was ‘mijn’ wiegje.

In een mum van tijd stond het naast mama's bed in elkaar en Cherie keek alleen maar en zei 'DAT is prachtig'. Mama antwoordde: 'Ja, ik werd er meteen verliefd op toen ik het zag'.

Het was in het wit met kilometers en kilometers roze kant erop. Het was compleet met een satijnen kussen ook in roze en wit, een bijpassende satijnen deken en tot slot een hoes die qua franjes bij de wieg paste. Hij had zijn eigen motorkap en was ook op vering in het frame gemonteerd, zodat hij zachtjes kon worden geschommeld.

Charlie keek en merkte op: 'Dit moet de gelukkigste persoon ter wereld zijn, een liefhebbende moeder en nu versierd met al deze mooie geschenken, ik hoop alleen dat ze net zo gelukkig is met haar nieuwe leven als u duidelijk mevrouw bent'.

Mama antwoordde gewoon: 'We zullen dat moeten laten gebeuren, Charlie, maar de komende twee dagen zullen pijnlijk zijn voor ons allemaal, vrees ik'. Cherie zei 'we zijn hier ook mevrouw en we willen haar allebei gelukkig zien, ik hoop alleen dat het niet te pijnlijk zal zijn voor Teresa'.

Mama zei toen dat ik mijn gebruikelijke flessen van zes uur, tien uur en twee uur 's ochtends kon hebben, maar dat zal de laatste zijn totdat het zuiveren is voltooid, waarvan ze zei dat ze zouden beginnen met mijn fles van zes uur. Ze zei ook dat ik in ieder geval twee nachten in de wieg zou slapen.

Ze schetste ook hoe dingen zouden gaan gebeuren. Ten eerste zou ze een pak wegwerpluiers en het nieuwe aankleedkussen dat ze diezelfde dag bij Scoots had gekocht in haar slaapkamer hebben liggen, dus zei ze tegen Cherie dat ze de luieremmer met het afsluitbare deksel daar ook wilde hebben. Ook zou ze de room en het poeder hebben. Dit alles zodat ze me snel kon veranderen en de pijn die ik zeker tot een minimum zal beperken.

En dus was het allemaal gesorteerd en georganiseerd. Cherie zei toen: 'Mevrouw, kunnen we u op geen enkele manier helpen, zodat u ook wat kunt slapen'. Mama antwoordde: 'Zorg voor het huis voor mij, schat, oh en Charlie, terwijl ik me herinner dat je groenten morgenochtend vroeg zullen aankomen'.

Om zes uur 's avonds nam mama me mee naar mijn kinderkamer, trok al mijn kleren uit en baadde me, waarna ze me een schone luier omdeed, een babynachthemdje aandeed en me mijn fles gaf.

Daarna werd ik in mijn wiegje gelegd, klaar voor de volgende dag

Ik kreeg mijn twee nachtflessen en voordat ik het wist, was het ochtend en stond mijn marteling op het punt te beginnen.

Het eerste wat mama deed, was me naar mijn kinderkamer brengen en me in bad doen, waarna ze me aankleedde. Maar in plaats van mijn dikke donzige badstofluiers deed ze me een van de dikke wegwerpluiers om, ze zorgde er ook voor dat ik veel van de zink- en ricinusoliecrème en -poeder gebruikte, omdat ze wist dat ik binnenkort echt pijn zou krijgen rond mijn billen. Dit werd gevolgd door een plastic slipje en een klein jurkje, muts en wanten. Ook deed ze me een harnas aan omdat ze dacht dat ik verzwakt zou raken door het zuiveren, dus ze was van plan me het grootste deel van de dag in mijn kinderwagen te laten.

Toen was het eindelijk zover en werd ik naar de eetkamer gebracht en kreeg ik mijn fles met het zuiveringsmiddel van de eerste dag erin. Cherie had het bereid in wat melk en een klein beetje honing en zei tegen mama dat het zou helpen om op krachten te blijven.

Het duurde ongeveer twintig minuten voordat de oplossing effect had en ik had een behoorlijk heftige windvlaag die eindigde in een erg vuile luier. Al met al gebeurde dit op dag één zestien keer; Ik was erg ellendig en bracht veel tijd door met huilen.

's Nachts was mama de hele tijd bij mij wakker en heeft dus nooit geslapen. De volgende ochtend werd de procedure herhaald, maar het laxeermiddel was deze keer niet zo sterk en gedurende de dag gebruikte ik slechts 7 luiers.

Mama heeft ook een tweede nacht wakker gelegen bij mij, maar ze merkte nu wel dat ik aan het uitdrogen was en dat mijn luiers niet meer vervuild waren; er kwam nu alleen urine langs.

Twee dagen en twee nachten had mama me in haar armen gewiegd en was behoorlijk uitgeput, maar toen het tijd was voor mijn eerste fles op dag drie met normale formule, waren Cherie en Charlie in de keuken en zeiden tegen mama: 'Waarom doe je dat niet? rust nu uit, we kunnen voor Terri zorgen, je moet uitgeput zijn'.

Nog steeds snikkend van de pijn was mama het met Cherie eens, bedankte haar en gaf me aan haar, en ging toen wat rusten. Het ergste was nu voorbij.

Voordat ze wegging, zei mama echter tegen Cherie 'stop haar terug in badstof luiers schat, ik weet zeker dat ze er gelukkiger en comfortabeler in zal zijn en veel crème zal gebruiken, ze is rood rauw rond haar kleine billen'. Mijn gedachte op dat moment was dat ik wou dat ik nooit luiers had gezien.

Terwijl ze me zachtjes in haar armen wiegde, wendde Cherie zich tot Charlie en zei: 'Kun je twee flessen voor haar maken met honing in beide, meng ook haar Ready Brek, arme kleine mijt moet uitgehongerd zijn. Ik zal haar nemen en haar veranderen'.

Cherie draaide zich toen om en droeg me naar mijn kinderkamer waar ze van plan was me in bad te doen; maar toen ze zag hoe rood en pijnlijk mijn billen waren, besloot ze me niet in het water te laten zitten, maar een zacht washandje te gebruiken en me voorzichtig te wassen.

Net als de vorige twee dagen waste ze mijn luiergedeelte met antibacteriële zeep (die ze ook voor mijn handen gebruikte) terwijl de rest van mij werd gewassen met babyzeep.

Nadat ze me zachtjes droogdepte, legde ze me op de commode en deed de veiligheidsriem om me heen terwijl ze mijn luiers opvouwde en de crème en het poeder klaarmaakte. Ze hief toen mijn benen in de lucht en schoof de luiers onder me en volgde dit met een royale laag zink en ricinusoliecrème en een royale poeder.

Cherie liet me vastgebonden aan de commode achter en ging toen naar de ladekasten en haalde er een klein vestje, sokjes en wanten uit en legde ze op de plank van de commodes. Ze keek me alleen maar aan en zei: 'Vandaag lieverd gaan we je bijzonder mooi maken voor als je mama wakker wordt'.

Ze ging naar de kleerkast en pakte een perzikkleurige jurk met hoge taille, de petticoats ervoor en ook een bijpassend Rumba-slipje en muts.

De jurk was een van mama's creaties en was zeer smaakvol getrimd zonder buitensporig te zijn, maar ook heel vrouwelijk.

Op zichzelf hing de jurk slap aan de hanger omdat hij van zo'n fijne stof was, doorschijnend en bijna gewichtloos dat de petticoats er geen moeite mee zouden hebben om hem bijna horizontaal te laten opvallen. Het was ook erg kort, zodat het mooie slipje als onderdeel van het ensemble kon worden gezien. Het slipje en de muts waren wit met perzikkleurig kant om bij de jurk te passen, terwijl de jurk zelf kleine witte accenten had en

dus over het algemeen complimenteerden de kleding elkaar.

Zodra Cherie alles wat ze nodig hadden bij zich had, maakte ze de riem los waarmee ik aan de commode vastzat, liet me rechtop zitten en deed me het kleine vestje aan terwijl ik de twee knoppen aan de achterkant dichtdeed zoals voorheen.

Maar in plaats van mij op dat moment aan het kleden, verwijderde ze de wanten die ik nog vervoerde, daarna het verband en het pluiskussen. Ze baadde nu zacht mijn handen en diep ze ook droog. Toen ze klaar was, bracht ze opnieuw wat van de crème aan die Dr. Stone had voorgeschreven, en volgens de instructies van de dokter, vouwde ze voorzichtig mijn duimen in mijn handpalmen, plaatste nog een dik pluiskussen over het hele gebied en begon ze opnieuw te verbinden. Zorg ervoor dat u de gezamenlijke vouwt zoals werd onthuld om de vingeruiteinden te bedekken.

‘Daar lieverd’ kirde ze, ‘nu kunnen we je helemaal mooi aankleden en je meenemen voor je flessen en ontbijt en dan ben je helemaal gesetteld en zie je er mooi uit voor als mama wakker wordt’.

Het was met extreme zorg en zachtheid dat Cherie me aankleedde omdat ze me geen pijn meer wilde doen, maar er absoluut mooi uitzag voor mama, maar ze liet mijn muts eraf, maar zei dat ze me mijn harnas zou aantrekken omdat ik moe moet zijn en ze zouden gaan liggen in mijn kinderwagen om te slapen na mij te hebben gevoed.

Toen we in de keuken aankwamen, keek Charlie en zei gewoon: 'Nou, als dat niet de mooiste foto is die ik ooit heb gezien', glimlachte en vertelde Cherie dat mijn flessen klaar waren en dat hij de Ready Brek zou opwarmen zodra ze klaar waren was.

Ik heb die ochtend mijn Ready Brek nooit gezien, wil nog voordat ik mijn tweede fles half leeg had, viel ik in slaap. Cherie nam me toen mee van mijn hoge stoel naar mijn kinderwagen, daad de clips aan mijn harnas en daad de kap omhoog en liet me over aan de dromen van mijn kleine baby.

Na ongeveer twee uur kwam Cherie naar me toe rennen terwijl ik huilde. Ze stonden op het punt om te vragen wat er aan de hand was toen ze het probleem konden ruiken. Ik had wind gepasseerd maar ook een zeer vloeibare poep gepasseerd. Het was niet alleen ongemakkelijk, maar ik ontdekte dat ik er onvrijwillig doorheen was gegaan, wat er zeker van was dat ik zo snel de controle over mijn darmen had verloren en misschien wel voor altijd luiers zou moeten dragen. Dat feit alleen al was de echte reden voor mijn huilen.

Cherie nam me nog een keer mee naar mijn kinderkamer en verschoonde snel mijn luiers, maar toen ze op het punt stond me terug te brengen naar mijn kinderwagen, kwam mama binnen die wakker was geworden van mijn gehuil.

Gaat het goed met Terri?’ vroege mama. Cherie ondersteunt: 'Nog rossen veilig, moe en een beetje geschrokken denk ik, ze heeft net haar eerste babypoep gehad'. Beiden hebben hier een beetje om te lachen. Cherie wees er ook op dat, nadat mijn poep nu zo vloeibaar was, we echte luiervoeringen zouden moeten kopen om zoveel mogelijk vocht van de huid weg te houden.

Mama antwoordde: "Verdorie, ik wist dat er iets anders was toen ik in de stad was, ik ga wat later de stad in om wat te halen. Ik moet dominee Peterson bellen voor een doop.'

Cherie gaf me toen door aan mama die me vervolgens naar de keuken droeg waar ze aan tafel ging zitten met me nog steeds in haar armen. Ze wendde zich tot Charlie en zei: ‘Is de brekky van mijn kleine baby klaar Charlie?’ ‘Twee minuten mevrouw’, antwoordde hij.

Cherie benaderde toen mama en zei 'wil je dat ik haar in haar hoge stoel zet?' waarop mama zei: 'Nee, ik denk dat mijn kleintje wat speciale aandacht verdient na de laatste twee dagen, ik zal haar op mijn schoot voeden'. Cherie ging toen een slabbetje voor me halen en legde het om me heen om mijn mooie jurk te beschermen.

Charlie zette mijn ontbijt en een plastic lepel op tafel voor mama die me begon te voeren. Terwijl ze dat deed, zei ze tegen Cherie dat ze een flesje voor me moest maken met mijn nieuwe medicijn. Cherie nam een van de spierverslappers uit het pakje, brak het doormidden en vermaalde het fijn om het door mijn formule te mengen.

Toen ik klaar was, bleef mijn moeder van Ready Brek me in haar armen verzorgen terwijl ze me mijn fles gaf terwijl ze naar Cherie en Charlie keek en hen vertelde dat dit snel al mijn spanningen zou wegnemen en me zou laten ontspannen in mijn nieuwe leven.

Nadat mijn fles leeg was, nam mama me mee naar de woonkamer en plaatste me in mijn box. Zodra het hek naar de box gesloten was, trok mama eraan om ervoor te zorgen dat de sluiting goed gesloten was en ik veilig zou zijn. In de tussentijd was Cherie naar mijn kinderkamer gegaan om het mutsje te halen dat bij de jurk paste en toen ze terugkwam, gaf ze het aan mama en zei: 'Ik dacht dat je dit haar misschien ook wel zou willen aantrekken'.

‘Wat een goed idee’ zei mama. ‘Als het medicijn heeft gewerkt, maken we wat foto’s van haar in haar eerste mooie jurk’. Mama kwam naar me toe en plaatste de muts op mijn hoofd, knoopte hem vast met een grote strik en plaatste het resterende lint voorzichtig mooi en mooi langs het lijfje van mijn jurk. De motorkap was niet de stijl die een trechterachtige klep heeft, deze had, wanneer hij op zijn plaats zat, er een die meer op een halo rond het gezicht leek. Mama keek me aan toen het eenmaal op zijn plaats zat en wendde zich net tot Cherie en Charlie die waren aangekomen om te zien en zei: 'kijk eens hoe klein haar gezicht eruitziet; zo lief'. Zowel Cherie als Charlie waren het daarmee eens. Mama zei toen dat ze haar digitale camera ging halen.

Het duurde ongeveer twintig minuten voordat het medicijn effect had en de eerste zichtbare tekenen die mama zag, was de slechte coördinatie die ik met mijn armen en benen vertoonde. Vervolgens merkte ze dat ik nu meer ontspannen zat en mezelf niet meer stijf hield. Toen ik probeerde naar speelgoed te reiken of ermee te spelen, viel het op dat mijn inspanningen nu meer baby-achtig waren. Door het verband en de wanten om mijn handen was ik niet in staat om de spijlen van mijn box vast te pakken om te proberen te gaan staan, maar later, toen ik er uit mocht, merkte mama toen ik met haar hulp stond dat ik nu wijdbeens stond door de luiers en met het wankele evenwicht van een baby die voor het eerst leert lopen.

Al deze effecten bevielen haar enorm, omdat ik er steeds meer uitzag als de baby die ze wilde. Ze was echter ongeduldig, wetende dat het een paar maanden zou duren voordat de hormonen mijn lot voor altijd zouden bezegelen en me de totale babymeisje-look zouden geven die ze zo graag wilde.

Nadat ze zichzelf had overtuigd dat het medicijn had gewerkt, belde ze Cherie en Charlie om me te laten zien, maar ook om wat foto's te maken.

In totaal werden er ongeveer twintig genomen. Sommige met elke persoon die me vasthield, dan weer een aantal van mij zittend op een lamswollen kleed in mijn eentje, maar op elke foto was mijn mooie slipje te zien, samen met het feit dat ik dikke luiers droeg.

De foto's werden naar behoren verwerkt via mama's computer en er werden enkele afdrukken gemaakt. Cherie en Charlie kregen elk een set en mama zei dat als ze monturen wilden, ze er een zou halen als ze in de stad was. Zowel Cherie als Charlie vroegen om twee zodat ze de foto konden plaatsen waarop ze mij vasthielden en ook die van mij alleen.

Hoewel dit mijn vierde dag in luiers en jurkjes was, noemde mama het de eerste dag van mijn nieuwe leven.

Ik was nu zeker gewend om luiers te verschonen, drieëntwintig van hen verzekerden dat in de afgelopen twee dagen, maar nu moest ik wennen aan mooie jurken met onderrokken enz. Mama had het Cherie heel duidelijk gemaakt

als ze me aankleedde, moest het altijd mijn mooiste zijn, tenzij; Ik werd naar mijn speelplaats in de achtertuin gebracht. Dan zou het een zonnejurk of een satijnen rompertje zijn. Maar zoals ze opmerkte, dat gebied moest nog worden gedaan en zou dat pas in de lente zijn.

Het was nu ongeveer elf uur 's ochtends en mama zei dat ze naar de stad ging en dat het ongeveer twee uur zou duren. Ze vroeg Cherie toen of ze me in mijn reiswieg in de auto wilde zetten, aangezien ze me ook mee zou nemen.

Cherie nam me mee naar mijn kinderkamer waar ze me een warme matineejas en witte babymaillots aandeed, gevolgd door een harnas. Daarna nam ze me mee naar mijn reiswieg in mama's auto. Ze plaatste ook een tas met reserveluiers, slipjes, crème en poeder op de achterbank voor het geval mama ze nodig zou hebben.

Toen we in de stad aankwamen, was de eerste stop om dominee Peterson te zien en mijn doop te regelen. Mama legde alles over mij uit en hij zei dat hij dit maar al te graag zou doen en aangezien het mijn ware doop was, kon ze alle namen voor mij kiezen, mannelijk of vrouwelijk. Mama en hij begonnen de voorbereidingen te treffen voor de volgende zondag; drie dagen weg.

Hij kwam naar mijn reiswieg en zei tegen mama: 'mooi klein ding, nietwaar, ik neem aan dat de jurk een van je creaties is', waarop mama antwoordde 'correct op beide punten' en ze grinnikten.

Bij het verlaten van de sacristie ging mummie naar de stad, waar ze eerst HW Wiffs kantoorboekhandels belde en de gevraagde fotolijst kocht en vervolgens naar Scoots de apotheek voor mijn luierbroekjes.

Opnieuw liet ze me volledig bloot achter bij de toonbank van de apotheek, alsof ik mijn kap op had, deken eraf.

Deze keer zag ik er echter door mijn ‘medicijn’ meer babyachtig uit dan ooit en de dames koerden weer over me heen. Mama gaf me opnieuw maximale exposure.

Toen mama bij me terugkwam, huilde en huilde ik. Dit keer niet uit verlegenheid maar uit frustratie omdat ik niet in staat ben om het uit te schreeuwen IK BEN GEEN BABY. Maar daar was ik nu te ver voor.

Natuurlijk overtuigde het feit dat ik huilde en mijn kleine zangstem de mensen er alleen maar meer van dat ik een kleine baby ben.

Ik denk dat ik op dit punt moet vermelden dat lezers kunnen opmerken dat ik op het moment verschuif van tekst uit het verleden naar de huidige tekst. Dit is puur omdat ik de geschiedenis vertel en probeer u up-to-date te brengen, vandaar dat ik twee tijdsdefinities gebruik.

Dingen als mijn voer, kleding, kinderwagen etc waren en zijn nog steeds; dus thuishoren in beide delen van mijn nieuwe leven.

Nursery Holiday Stay

Book nu

Wij zijn 24/7/365 dagen van de week geopend, wij kunnen uw fantasie werkelijkheid laten worden.

Boekingen voor 1 dag tot 1 maand. Langere periodes zijn bespreekbaar.

Little Boy Blue AB set

Køb nu

Mama is een bekwame naaister en kan alle babykleertjes maken die je maar wilt.

Waarom laat u tijdens uw bezoek aan de kwekerij geen bijzondere outfit maken?

Wil je een bijzondere outfit, stuur ons een exemplaar en wij maken het voor je.